- فگنده سر (فَ / فِ گَ دَ / دِ سَ)
فکنده سر. کنایه از مراقبه کردن باشد. (از برهان). بدین ترکیب صفت است و معنی مصدری برای آن درست نیست. در حال مراقبه، کنایه از خجل و منفعل و شرمنده نیز هست. (برهان). سرافگنده. رجوع به سرافگنده شود
معنی فگنده سر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(فَ /فِ گَ دَ / دِ سُ)
لغت نامه دهخدا
کسی را گویند که چارزانو و مربع نشیند. (برهان). رجوع به فکنده سرین شود
(فَ / فِ کَ دَ / دِ سَ)
لغت نامه دهخدا
منفعل. (انجمن آرا). خجل و منفعل و شرمنده. (برهان). سرافکنده:
از شرم آنکه نیست ره آورد به ز جان
چون زلف تو به لرزه فکنده سر آیمت.
خاقانی.
، مراقب. (انجمن آرا). کنایه از مراقبه کردن باشد. (برهان). معنی برهان بوجه مصدری و از نظر دستور غلط است. معنی صحیح چنین است: در حال مراقبه
از شرم آنکه نیست ره آورد به ز جان
چون زلف تو به لرزه فکنده سر آیمت.
خاقانی.
، مراقب. (انجمن آرا). کنایه از مراقبه کردن باشد. (برهان). معنی برهان بوجه مصدری و از نظر دستور غلط است. معنی صحیح چنین است: در حال مراقبه
(اَ گَ دَ / دِ سُ)
لغت نامه دهخدا
عاجز و از حرکت بازمانده. (غیاث اللغات). افکنده سم. رجوع به این کلمه شود
(فَ / فِ کَ دَ / دِ سِ پَ)
لغت نامه دهخدا
مغلوب. (یادداشت مؤلف). شکست خورده. تسلیم شده:
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
فرخی (دیوان ص 101).
چه عجب داری از فکنده سپر
شرم عثمان ز رعب پیغمبر.
سنائی
راست گفتی هزیمتی سپهند
خسته و جسته و فکنده سپر.
فرخی (دیوان ص 101).
چه عجب داری از فکنده سپر
شرم عثمان ز رعب پیغمبر.
سنائی
(مُ غُ دَ / دِ سَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه سر مغنده یا چون مغنده دارد. آنکه سری گلوله مانند دارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مغنده و مغنده سری شود
دیدن گنده پر کافر را، دلیل بر دنیا بود و مسلمان را، دلیل بر مال حلال است و دیدن گنده پر کافر را، دلیل بر مال حرام کند. اگر دید با گنده پری مجامعت نمود، دلیل که مراد دنیائی حاصل شود. محمد بن سیرین
خوشه ی ریز و کوچک، خوشه ی گندم، سبوس گندم